Nai

  

Moitos anos despois, miña curmá Puri achegounos un recorte marelo duns ecos de sociedade.

Lendo hoxe en día é unha reliquia, chea de artificio e mesmo con erros elementais nos apelidos.

E sen embargo, hai unha fascinante historia de amor.

Dous mozos : él ía desde Ombre a Figueirido.

Os camiños e congostras eran impracticables. Por iso Ramón, cando subía polo Cal, levaba a bicicleta ao lombo: a primeira que houbo na Rega, a segunda de Ombre, a terceira da Parroquia.

Tempos aqueles!

Coñecéranse por santa Margarida, naquel baile en Campolongo –Vilar.

Para “tunar”, tiña que haber o permiso familiar.

Nun día da semana,acordado, o mozo Ramón achegábase a casa da rapaza María Felicita.

Sempre despois do serán.

A porta da casa, en Figueirido, tiña dúas follas de madeira ( como en todas as casas da aldea : petabas e movías a caravilla. A folla superior xiraba e abríase. A folla inferior seguía pechada co pestillo )

Os mozos falaban e comentaban cadansúa xornada.

E citábanse para o vindeiro domingo.

Pasear pola Vila.

Nunca solos.

...........

E non, non percorreron a península.

María Felicita conta, tantos anos despois, que estiveron na Coruña, vendo a Torre de Hércules, e que na pensión –todo incluido - pola noite, mentres ceaban, soaba na Radio, Gloria Lasso : "Vaia canción !

parecía feita para nós"

Oito de febreiro de 2025 : noventa e seis.