(Luisa Villalta. 1957-2004)
I
As palabras ingrávidas
flutúan ás voltas da cabeza
formando unha poalla
sen existencia.
Se eu estou lá
é por darlle cabida.
A un aceno meu,
ante a miña insistencia,
o frémito do ar
levará as mais fermosas,
as necesarias
cairán ao chan
atraídas polo
significado.
flutúan ás voltas da cabeza
formando unha poalla
sen existencia.
Se eu estou lá
é por darlle cabida.
A un aceno meu,
ante a miña insistencia,
o frémito do ar
levará as mais fermosas,
as necesarias
cairán ao chan
atraídas polo
significado.
SORRINDO
10 fevereiro
II
Fico abraiado coa fortuna de ter esta edición facsímile, do derradeiro poemario de Luisa Villalta.
Xa imaxinades por onde vou:
a) Alguén prezado sorpréndete, calquera sábado de andainas, cun agasallo inesperado
b) Catro anos despois celebramos o dia das Letras Galegas, dedicado a Luisa Villalta....
b) Catro anos despois celebramos o dia das Letras Galegas, dedicado a Luisa Villalta....
é ou non é grandioso ?
Eu -entregado - releo, valoro e comparto.
Paga a pena.
Maio 2024
